Fillimi i Krijimit
Ta dish – Allahu ta bëftë të mundur të arrish çka është e dashur dhe
e këndshme për Të! se Allahu (I Lartësuar është Ai) së pari e
krijoi shpirtin e Muhamedit (Allahu e bekoftë dhe i dhuroftë paqe)
nga drita e Bukurisë së
Tij.
Ashtu si Allahu (I Gjithëfuqishëm dhe I Lavdëruar është Ai) na ka thënë:
E krijova shpirtin e Muhamedit a.s. nga drita e fytyrës Sime.
Ashtu si Profeti a.s. ka thënë:
Sendi i parë që Allahu e krijoi ishte shpirti im [ruh]. Sendi i parë
qe Allahu e krijoi ishte drita ime [nur].
Sendi i parë që Allahu krijoi ishte kalemi [kalem]. Sendi i
parë që Allahu krijoi ishte intelekti. [akl].
Kjo do të thotë se ata janë të gjithë një send, që janë Realiteti i
Muhamedit [el-Hakikat el-Muhamedija], por quhet “dritë [nur]” sepse
është e dëlirë dhe e pamjegullosur nga Madhëria e errësirës.
Ashtu si Allahu (I Bekuar dhe Lartësuar është Ai) ka thënë:
Tani ka ardhur tek ju nga Allahu
Ked ja a-kum mina’llahi
Një Dritë, dhe një Libër e qartë.
Nurun va Kitabun mubin (Kur’an 5:15)
Gjithashtu quhet “intelekt [akl],” sepse i kupton të vërtetat
univerzale [kullijat]. Gjithashtu quhet “kalem [kalem],” sepse është
një instrument për transmetimin e njohurisë, sikurse kalemi që është
një instrument në fushën e germave [të alfabetit].
Shpirti Muhamedan prandaj është fytyra e të gjitha entiteteve, e
para e të gjitha qenieve dhe origjina e tyre.
Ashtu si ka thënë (bekimi dhe paqja qofshin me të):
Unë jam nga Allahu dhe besimtarët
janë nga unë.
Allahu i krijoi të gjithë shpirtërat nga ai në
fushën e Hyjnorës
[Lahut], dhe në formimin më të mirë real. “Muhamed” është emri i të
gjitha qenieve njerëzore në atë fushë, dhe ai është shtëpia
origjinale.
Mandej kur kaluan katër mijë vite, Allahu e krijoi
Kurorën e Parajsës
[Arsh] nga drita e syrit të Muhamedit (Allahu e bekoftë dhe i
dhuroftë paqe), dhe nga
Kurora e Parajsës Ai
krijoi entitetet e tjera ekzistuese.
Mandej Ai i zvogloi
shpirtat gjer tek niveli më i
ulët i ekzistencës, që
do të thotë trupat fizikë.
Ashtu si Allahu (I Lartësuar është Ai) ka thënë:
Mandej Ne e zvogluam atë (qenien njerëzore)
Thumma radadna-hu
Tek të ultit prej më të ultëve.
Asfal safilin. (Kur’an 95:5)
Me fjalë të tjera, zbritja e parë ishte nga fusha e Hyjnorës [Lahut] në fushën e Omnipotencës [Gjabarut]. Midis këtyre dy vendeve të shenjta, Allahu (I Lartësuar është Ai) i veshi me dritën e Gjithëfuqishmërisë, që është shpirti madhështor [ruh sultani]. Mandej i dërgoi poshtë, në këtë veshje, tek fusha e Sovranitetit [Malakut], dhe i veshi me dritën e Sovranitetit, që është shpirti i palëndët [ruh ruhani]. Mandej i dërgoi më poshtë tek fusha e Dominimit [Mulk], dhe i veshi me dritën e Dominimit, që është shpirti fizikë. Mandej nga kjo Allahu i krijoi trupat.
Ashtu si ka thënë (I Lartësuar është Ai):
Nga ajo [toka] Ne ju krijuam,
Min-ha khalakna-kum
dhe në të Ne do të ju dërgojmë prap,
va fi-ha nu idu-kum
dhe Ne do të ju nxjerrim nga ajo për të dytën herë.
Wa min-ha nukhriju-kum taratan ukhra. (20:55)
Mandej Allahu (I Lartësuar është Ai) i urdhëroi shpirtërat të hynë
në trupa, prandaj hynë me urdhërin e Allahut (I Lartësuar është Ai).
Ashtu si ka thënë (I Gjithëfuqishëm dhe i Lavdëruari është
Ai):
Dhe i fryva në të nga Shpirti Im.
Va nafakhtu fi-hi min Ruhi (Kur’an 38:72)
Kur shpirtërat u bashkuan me trupat fizikë, ata
harruan marrëveshjen që
e kishin kontraktuar në ditën kur Allahu i pyeti ata:
“A nuk jam Unë Zoti juaj?”dhe ata thanë:
“
Për këtë shkak, ata nuk u kthyen tek shtëpia e tyre origjinale, por
i Gjithë-Mëshirshmi Burimi i Ndihmës, tregoi dhembshuri ndaj tyre.
Ai dërgoi poshtë Libra Hyjnore që të ia kujtojë atyre shtëpinë
origjinale. Ashtu si ka
thënë (I Lartësuar është Ai):
Ne e dërguam Musën me shenjat Tona, (duke thënë):
Ve la-qad ersalna Musa bi-ajati-na
“Silli njerëzit e tu jashtë nga errësira në dritë,
En ekhrij kevma-ke mina ‘z-zulumati ila’ n-nuri
Dhe përkujtoju atyre ditët e Allahut.”
Ve dhekkir-hum bi-ejemi’ llah. (Kur’an 14:5)
Me fjalë të tjera:
Tua kujtosh atyre për ditët e mëparshme të bashkimit shpirtëror me
Të, në shoqërinë e shpirtërave.”
Të gjithë Profetët erdhën në këtë botë dhe u larguan tek Bota e
Përtejme vetëm për shkak të këtyre këshillave, por shumë pak qenie
njerëzore i kushtuan vëmendje atyre dhe shumë pak u përmalluan për
shtëpinë e tyre origjinale, prandaj edhe shumë pak u kthyen në të,
derisa Profesia i ishte caktuar shpirtit supremë Muhamedan, vula e
Misionit dhe këshilla larg nga gabimi. Allahu e dërgoi tek ata
njerëz të humbur, që tua hap sytë nga gjumi i pavëmedshëm, prandaj i
tuboi ata te Allahu (I Lartësuar është Ai), të kontaktojnë me Atë,
dhe takimin me Bukurinë e Tij të përjetshme. Ashtu si Allahu (I
Lartësuar është Ai) i tha atij:
Thuaj: “Kjo është rruga
ime: Unë e thërras Allahun
Kur hadhihi sebili ad u ila ‘llah:
Me njohurinë intuite, Unë dhe kushdo që më përcjell mua.”
‘ela besiretin ana ve mani ‘teba’ a-ni. (Kur’an 12:108)
Profeti (Allahu e bekoftë dhe i dhuroftë paqe) njëherë tha:
Shoqëruesit e Mi janë sikur yjet. Cilindo që do ta përcjellni, do të
këshilloheni drejtë.
Intuita vie nga syri i shpirtit që hapet brenda në zemrën e të shenjtëve (evliave). Prandaj nuk mund të përfitohet me njohurinë e jashtme të botës, por vetëm me njohurinë e Prezencës së brendshme. Ashtu si Allahu (I Lartësuar është Ai) ka thënë:
Dhe ne i mësuam atij njohuri nga Prezenca Jonë.
Ve ‘allamna-hu min ladun-na ‘ilma. (Kur’an 18:65)
Prandaj është e nevojshme për qenien njerëzore ta përfitoj atë sy,
dhe kështu të bëhet njëri nga zotëruesit e intuitës, duke marrë
instrukcione nga evliaja, këshilluesi shpirtëror mësimet e të cilit
kanë të bëjnë me fushën e Hyjnorës [Lahut].
O Vëllezër! Zgjohuni, dhe lutuni tek Zoti juaj për të iu falur
përmes pendimit!
Ashtu is Allahu (I Lartësuar është Ai) ka thënë:
Dhe nxitoni për të kërkuar falje tek Zoti juaj,
Va sari u ila meghfiretin min Rabi-kum
dhe një Kopsht të gjërë sa parajsa
dhe toka,
va jennetin ‘erdu-he’s s-semavatu ve ‘l-erdu
që është bërë gati për ata që me
të vërtetë janë të devotshëm.
U’iddet li’l-mutekin.
(Kur’an 3:133)
Bashkojuni kësaj udhe, dhe kthehuni tek Zoti juaj me këta karavana
shpirtërorë. Udha
shpejt do të këputet, dhe asnjë shoqërues i udhëtimit nuk do të
gjindet. Ne nuk kemi ardhur që të vendosemi në këtë vend të ligë, në
këtë botë të copëtuar, jo për hir të ngrënjes, pijes, dhe për ti
kënaqur instinktet e vrazhda natyrore.
Profeti juaj po pret, i pikëlluar për hir tëndin. Ashtu si ka
thënë (Paqja qoftë me të)
Pikëllimi im është për anëtarët e Komunitetit tim që do të vinë në
kohën e mëvonshme.
Njohuria që na është dërguar është në dy pjesë:
egzoterike (jashtme) dhe ezoterike (brendshme), që do të
thotë ligji i shenjtë [sheriati] dhe kuptimi direkt [ma’rifa].
Allahu (I Lartësuar është Ai) na ka urdhëruar të ushtrojmë
ligjin e shenjtë tek qenia jonë e jashtme, dhe kuptimin direktë tek
qenia jonë e brendshme, në mënyrë që kombinimi i të dyjave të
rezultoj në njohurinë e Realitetit [Hakika], sikurse frutet që
prodhohen nga druri dhe gjethet. Ashtu si Allahu (I Lartësuar është
Ai) ka thënë:
Ai i ka ndarë të dy detërat.
mereje 'l-behreini
Ata takohen, [por] në mes tyre është një barrierë
Jeltekijan: beine-huma berzekhun
Që nuk e kalojnë
La jebghijen. (Kur’an
55:19, 20)
Realiteti nuk mund të arrihet, dhe qëllimi nuk mund të arrihet vetëm
përmes njohurisë egzoterike (të jashtme).
Adhurimi perfektë arrihet përmes të dy formave të njohurisë,
jo njëra pa tjetrën.
Ashtu si Allahu (I Lartësuar është Ai) ka thënë:
Nuk i kam krijuar xhindët dhe njeriun
Ve ma khelektu ‘l-xhina ve ‘l-insa
Për asgjë tjetër veqse të më adhurojnë Mua.
Illa li-ja budun. (Kur’an 51:56)
Me fjalë të tjera: “Të më njohin dhe kuptojnë Mua.”
Në qoftë se ndonjëri nuk e njeh dhe nuk e kupton Atë, si do
të mundet ai ta adhuron Atë? Njohuria direkte arrihet duke e hequr
perden e vetës së ulët (nefs) nga pasqyra e zemrës, dhe duke e
pastruar dhe lustruar atë pasqyre.
Atëherë do të reflekton bukurinë e thesarit të fshehur mu në
sekretin e qendrës së zemrës.
Allahu (I Lartësuar është Ai) ka thënë në Traditën e Shenjtë
[Hadith Kudsi]:
Isha një thesarë i fshehur dhe dëshirova që të njihem, prandaj e
krijova krijimin.
Prandaj është e qartë, se Allahu (I Lartësuar është Ai) e krijoi
qenien njerëzore ta njeh dhe ta kuptojë Atë.
Njohuria direkte është e dy llojeve:
njohuria e atributeve [sifat] të Allahut (I Lartësuar është
Ai), dhe njohuria e Esencës së Tij [Dhat]. Njohuria e atributeve
përjetohet nga trupi fizikë në të dy fushat (këtë botë dhe botën e
Përtejme), përderisa njohuria e Esencës përjetohet nga shpirti i
shenjtë në botën e Përtejme. Ashtu si Allahu (I Lartësuar është Ai)
ka thënë:
Dhe ne e mbështetëm atë [Jezusin] me shpirtin e shenjtë.
Ve ejeedna-hu bi-Ruhi’l-Kudus. (Kur’an 2:87)
Ata [që e njohin Esencën] mbështetën gjithashtu me shpirtin e
shenjtë.
Këto dy përjetime janë të arritshme vetëm përmes të të dy formave të
njohurisë, njohurisë egzoterike (të jashtme) dhe njohurise ezoterike
(të brendshme) që i përmendëm më lartë. Ashtu si Profeti (paqja
qoftë me të) njëherë tha:
Njohuria [‘ilm] është e dyfishtë: njohuria e përcjellur nga gjuha,
që është dëshmia e Allahut tek shërbyesit e Tij, dhe njohuria e
përcjellur nga zemra, është njohuria që është e dobishme për të
arritur qëllimin.
Pik së pari, qenia njerëzore ka nevojë për njohurinë e ligjit të
shenjtë, në mënyrë që ta ushqejë trupin me edukim të mjaftueshëm në
fushën e atributeve, që është fusha e stazave të pjekurisë. Atij
mandej i duhet njohuri ezoterike (e brendshme), në mënyrë që ta
ushqejë shpirtin me edukim në fushën e tij të kuptimit.
Ajo mund të arrihet vetëm duke abstenuar nga të gjitha
praktikat që janë në papajtueshmëri me ligjin e shenjtë dhe udhën
shpirtërore [tarika].
Për të pasur sukses është e detyrueshme qëndresa e personit dhe
vështirësitë shpirtërore, vetëm për hir që ta kënaqim Allahun (I
Lartësuar është Ai), pa ndonjë shfaqje hipokrite [rija] dhe qëllimit
për të arritur famë [sum’a]. Ashtu si Allahu (I Lartësuar është Ai)
ka thënë:
“Pra kushdo që shpreson për ta takuar Zotin e tij,
Fe-men kana jerju lika a Rabbi-hi
Le të bëjë punë të drejta,
Fe-l-je’mel’emelen salihan
Dhe mos ti japë askujt asnjë copë
Ve la jushrik
Në adhurimin që i takon vetëm Zotit.
Bi-ibadeti Rabbi-hi ehada. (Kur’an 18:110)
Fusha e njohurisë direkte është fusha e Hyjnores [Lahut], dhe ajo
është shtëpia origjinale, në të cilën shpirti i shenjtë ishte
krijuar në formën më të bukur.
Shpirti i shenjtë do të thotë
shpirti i vërtetë i njeriut,
që është vënë në qendrën e
zemrës, dhe që
manifestohet përmes pendimit, këshillave, dhe duke deklaruar
pandërprerë: “Nuk ka Zot
përveq Allahut [la ilaha il l’Allah].” Ky deklarim së pari është
bërë me gjuhë, mandej me qenien e brendshme, kur zemra është
bërë e gjallë.
Sufinjtë e kanë quajtur qenien e brendshme “fëmija
i koncepteve shpirtërore [tifl al-me’ani],” sepse buron nga
nocionet e shenjta. Quhet fëmijë për disa arsye:
1.Lind nga zemra, ashtu si fëmiu që lindë nga nëna, mandej rritet nga
babai derisa gradualisht arrin pjekuri.
2.Ashtu sikurse njohuria e botës mësohet nga fëmijët e zakonshëm,
njohuria shpirtërore i mësohet këtij fëmije të veçantë.
3.Fëmija i zakonshëm është i pazhytur në ndytësirat e mëkateve të
jashtme, dhe ky fëmijë i veçantë gjithashtu është i pastër dhe i
pazhytur në ndytësirat e politeizmit [shirk], pavëmendshmërisë, dhe
trupit fizikë.
4.Në rastin e këtij fëmije të veçantë, pastërtia e formës është edhe
më e madhe, prandaj shihet në ëndrra në trajtat si të engjujve.
5.Allahu (I Lartësuar është Ai) i ka përshkruar pjesëmarrsit e
Kopshtit të Parajsës në terme të fëmijëve [tiflija], në të thënën e
Tij (I Gjithëfuqishëm dhe Lavdëruar është Ai):
Atje i presin çunat imortal (të pavdekshem)
Jetufu ‘ala-him vildanum mukhalladun.
(Kur’an 56:17)
Dhe sillen rrotull, duke i pritur ata,
Ve jetufu ‘alai-him
Çunat e rinjë të tyre,
Ghilmanun la-hum
Sikur të ishin margaritar të fshehur.
Ka-annahum lu’lu un maknun (Kur’an 52:24)
6.Emri “fëmijë” do të thotë ndjenjë e butësisë dhe pastërtisë së tij.
7.Emri “fëmijë” është
përdorur si alegori apo një metaforë, të dëftoj lidhjen e tij me
trupin dhe ngjashmërinë e tij me formën e njeriut, por vetëm për hir
të krahasimit, jo për qëllim të nënvlerësimit.
E paraqet gjendjen nismëtare të “fëmiut”.
Ky “fëmijë” është qenia e njeriut të vërtetë, sepse ai ka një lidhje
me Allahun (I Lartësuar është Ai), kështu që trupi dhe fizikaliteti
nuk janë të paligjshme për të. Ashtu si Profeti (Allahu e bekoftë
dhe i dhuroftë paqe) njëherë tha:
E kam një kohë me Allahun, kur nuk ka hapësirë për ndonjë engjull të
ngritur afër (te Zoti), as për ndonjë Profet të dërguar si Lajmëtar.
Kjo i referohet (Profet të dërguar si Lajmëtar) natyrës njerëzore të
Profetit (Allahu e bekoftë dhe i dhuroftë paqe).
Engjulli i ngritur afër (te Zoti), i referohet
spiritualitetit të tij, që është krijuar nga drita e
Gjithëfuqishmërisë [Gjabarut], ashtu sikur engjulli, prandaj nuk ka
hyrje në dritën e Hyjnores [Lahut].
Profeti (bekimi dhe paqja qofshin me të) gjithashtu ka thënë:
Allahu ka një Kopsht në të cilin nuk ka hyrija, apo pallate, apo
mjaltë, apo qumësht, por ku njëri e shikon vetëm fytyrën e Allahut
(I Lartësur është Ai)
Ashtu si Allahu (
Fytyrat atë ditë do të shkëlqejnë,
Vujuhun jevma’idhin nadira:
Duke shikuar drejt Zotit të tyre.
Ila Rabbi-ha nazira.
(Kur’an 75-22,23)
Ashtu si Profeti (paqja qoftë me të) tha:
Do ta shikosh Zotin tënd ashtu si e sheh hënën gjatë natës kur është
e plotë.
Në qoftë se engjulli dhe trupi fizikë do të hynin në këto fusha, do
të bëheshin hi e pluhur. Ashtu si Allahu (I Lartësuar është Ai) ka
thënë në Traditën e Shenjtë [Hadith Kudsi]
Po ti hapja shkëlqimet e Madhështisë Sime, do të djegia çdo gjë aq largë sa do të më shihte syri.
Ashtu si Xhebraili (paqja qoftë me të) që tha:
“
(Kitab Sirr el-Esrar ue Mezher el-Enuar)
SHEJH ABD EL-KADIR EL-XHILANI (Allahu e Mëshiroftë)