Kujdes nga Bota
Kujdes nga kjo botë me dyshimin më të madhë; sepse është sikur një
gjarpër, e lëmuar ta prekësh, por helmi është vdekje prurës.
Largohu nga çkado që të
sjell kënaqësi, sepse shoqëri të vogël do të sjell kjo kënaqësi;
Heqi
nga vet vetja kujdesjen për to, sepse ti e ke parë shancën e
papritur, dhe e din të sigurtë se ti do të ndahesh nga ajo;
Qëndro I vendosur vështirësive, sepse lehtësia do të takoj ty.
Sa më
shumë që të sjell kënaqësi, aq më shumë bëhu I dyshimtë në të; sepse
njeriu I kësaj bote, saherë që ndihet I sigurtë në ç’fardo
kënaqësie të till, bota e dërgon tek ndonjë pakënaqësi, dhe saherë
që do të merr ndonjë pjesë të saj dhe e shtyn atë në të, bota
papritur do ta rrotullon atë poshtë.
Dhe
prapë, ke kujdes nga kjo botë, sepse shpresat e saja janë
gënjeshtra, të priturat falsitet; lehtësia e saj është vrazhdë, që e
ka mjegullosur të çaluarën
e saj.
Dhe
aty përbrenda je në rrezik: apo në një lumturi kalimtare, ose
papritur në tragjedi, ose nën vuajtjen e dhimbjeve, ose përfundim të
pashmangshëm.
E
vështirë është jeta e njeriut në qoftë se është i kujdesëshëm, në
rrezik në qoftë se është rehat, duke qenë gjithnjë në pritje të
katastrofës, e sigurtë për fatin e tij përfundimtarë.
Edhe
në qoftë se I Gjithëfuqishmi nuk do të ishte lajmëruar në botë fare,
as të mos u kishte bërë thirrje njerëzimit, as mos tu kishte vënë
obligim njerëzve të largohen nga ajo, prap a do ti kishte zgjuar
bota vetë ata që janë në gjumë, dhe a do ti kishte ngritur të
pavëmendshmit?; Si pra kur e shohim se Zoti Vetë na ka dërguar
vërejtje kundër botës, një tërheqje sa I përket asaj! Se kjo botë
nuk ka as vlerë as peshë me Zotin; aq e lehtë është, nuk peshon më
shumë për Zotin sesa një gurë I vockël, apo një copë e dheut të
tokës;
Si më
kanë thënë, Zoti nuk ka
krijuar asgjë më të urryer për Të sesa kjo botë, dhe nga dita qe Ai
e ka krijuar nuk ka shikuar në të, aq shumë që e urren. I
është ofruar Profetit tonë a.s. me të gjithë qelsat dhe thesaret,
dhe ajo nuk do ta kishte zvogluar Atë nga pikëpamja e Zotit, aq sa
krahu I një mushkonje, por ai refuzoi ta pranoj; dhe asgjë nuk e
pengoi atë për ta pranuar – sepse nuk ka asgjë që mund ta zvoglojë
Atë nga pikëpamja e Zotit – por e dinte se Zoti e urren një sendë,
prandaj edhe ai e urrente, dhe Zoti nuk e donte një sendë dhe ai nuk
e donte, dhe Zoti e
degradonte një sendë dhe ai e degradonte.
Sa
për Muhamedin a.s. ai e lidhte një gurë në barkun e tij kur uritej;
sa për Musën a.s. lëkura e barkut të tij duke e gjelbërt si bari nga
e tëra: Ai nuk kërkoi asgjë nga Zoti, që nga dita që u strehua nën
hije, vetëm ushqim për të ngrënë kur uritej, dhe thuhej për të në
tregimet qe Zoti ia ka shfaqur, ‘Musë, kur e sheh varfërinë që
afrohet, thuaj Mirëseerdhe tek emblema e të drejtëve! Dhe kur e sheh
pasurinë qe afrohet, thuaj, Me të vërtetë! Mëkatë të cilit denimi I
është dhënë më parë,’
Në
qoftë se dëshiron mund ta përmendim të tretin Zotin e Shpirtit dhe
të Fjalës (Jezusin a.s.) sepse në punët e tij është një mbrekulli;
ai thoshte, ‘Buka ime e përditshme është uritja, simboli im është
friga, veshja ime është pambuku, ngritja ime është këmba, drita ime
natën është hëna, zjarri im ditën është dielli,dhe frutet …. e mija
janë ato gjëra që dalin nga toka për shtazët e egra dhe bagëtinë. Gjithë
natën nuk kam asgjë, dhe prap askush nuk është më I pasur se une!’
Dhe
në qoftë se dëshiron të katërtin mund ta përmendim Davidin a.s. që
nuk ka qenë më pak I mbrekullueshëm se këta; Ai hante vetem bukë
gruri në dhomën e tij, … dhe kur bëhej natë… I vinte duart në qafën
e tij, dhe qante deri në
agim; hante ushqim të thatë dhe vishte rroba të leshta.
Të
gjithë këta urrenin çka
Zoti urren, dhe përulnin atë që Zoti përul; mandej të drejtit më
vonë e përcollën rrugën e tyre, dhe qëndruan afër gjurmëve të tyre.