Dhuratë e Dashurisë nga Rumi
Të vdes për të dashuruar
Në qoftë se do të vdesësh në këtë dashuri
Shpirti yt do të ripërtërihet
Vdis, mos u frigo vdekjes, e asaj që veq dihet.
Në qoftë se do të vdesësh tek e përkohshmja
Do të bëhesh I përjetshëm
Vdis, thyej ata zingjirë
Që po të mbajnë të burgosur
Tek bota e lidhjeve
Vdis tek e pavdekshmja
Dhe do të bëhesh I përjetshëm.
Vdis, dilë jashtë nga kjo re,
Kur të lësh renë
Do të bëhesh si hëna e ndricuar
Vdis nga zhurma dhe brengat monotone
Të kësaj bote
Në heshtjen e dashurisë
Do ta gjesh shkëndijen e jetës.
Zemra që Digjet
Zemra më digjet nga dashuria
Të gjithë mund ta shohin këtë zjarr
Zemra më rreh me pasion
Sikur valët në oqean
Shokët e mi u bënë të huaj
Dhe jamë rrethuar nga armiqë
Por jam I lirë sikur era
Më nuk lëndohem nga ata që më fyejnë
Jam në shtëpi kudo që jam
Dhe në dhomën e dashuruesve
Mund ta shohë me sy të mbyllur
Bukurinë që vallëzon
Prapa perdes I intoksikuar me dashuri
Edhe unë vallëzoj me ritmin
E kësaj bote në lëvizje
I kam humbur shqisat
Në botën e dashuruesve.
E ëmbëla e hidhur
Në halucinacionet e mija
E pash kopshtin me lule të të Dashurit tim
Në marramendjen time,
Në mjegullën e dehjes,
Duke u rrotulluar dhe vallëzuar
Si një rreth që sillet
E pash veten time si burim I ekzistencës
Isha atje që në fillim, dhe isha shpirti I
dashurisë
Tani jam I c’pirë, ka mbetur vetëm kujtimi I
dashurisë
Dhe vetëm mallëngjimi
Vuaj për lumturinë, u luta për ndihmë, dua
mëshirë
Dhe I Dashuri im më tha:
Unë jam hëna jote
Dhe drita e hënës gjithashtu
Unë jam kopshti I lulishtes tënde dhe
Uji gjithashtu
E kam bërë gjithë këtë udhëtim për këtu
Pa këpucë I brengosur për ty
Dua që ti të buzëqeshësh
Ti vrasësh të gjitha brengat
Dua të të dua, të të ushqej
O e ëmbëla e hidhur,
Do të të freskoj dhe shëroj
Do të të sjell trëndafila
Unë gjithashtu isha mbuluar
Me thepat gjembave dikur.
Agoni dhe Ekstazë për Hyjnoren
Në pyllin e kopshtit të trëndafilave,
Përmallohem të ta shoh fytyrën,
Në shijimin e të ëmblës vuaj të të ti puth buzët.
Nën hijen e degëve
Përmallohem për dashurinë Tënde
O Dashuri Supreme
Më lejo që ti lë prapa brengat e mia,
Lulet po qelin
Nga euforia e shpirtit Tënd
Në Emër të Allahut
Dhe ta humbë veten time në male e shkretëtira.
Më kanë lodhur
Këta njerëz të mërzimë dhe të vetmuar
Vuaj që të festoj në pasionet
E dehjes së dashurisë Tënde
Dhe të ndiej Fuqinë Tënde fëshfëritëse në duart e
mia.
U sëmura më nga mbretërit mortalë
Jam përmalluar për dritën Tënde.
Me llampa në duar shejhët dhe mullahët
Sillen nëpër luginat e errëta
Të këtijë vendi
Duke mos gjetur atë që janë duke kërkuar
Ti je esenca e esencës
Dashuria e intoksikuar
Jam përmalluar të ti këndoj falenderimet
Por mbetem pa fjalë
Me agonin e dëshirës
Dhe zemrës sime.
I Zënë Në Flakën e Dashurisë
Zemrën ma ka kapluar zjarri,
Në cmendurinë time
Endem nëpër shkretëtirë,
Shkëndijat e pasionit tim
E shkrijnë erën dhe qiellin
Thirrjet e mia të përmallimit
Klithjet e dhembshurisë
Ti pret me durim
Duke më shikuar në sytë e mi të intoksikuar
Ti e pranon pasionin tim
Me qetësinë e dashurisë.
Ti je Zot I ekzistencës.
Një ditë do të bëhem dashurues sikur Ti.
Duke Kërkuar Fytyrën Tënde
Që nga fillimi
i jetës time
Jam duke kërkuar fytyrën Tënde
Por sot e pashë.
Sot e pashë tërheqjen,
Bukurinë,
Mëshirën e papërshkruar
Të fytyrës që po e kërkoja
Ditën që të gjeta Ty.
Dhe ata që dje më qeshnin
Dhe më fyenin
Tu vie keq
Që nuk kërkuan ashtu si kërkova unë.
Jam mahnitur nga madhëria e bukurisë Tënde
Dhe do të dëshiroja të shikoja me njëqind sy.
Zemra më është djegur me pasion
Dhe e ka kërkuar përherë
Këtë bukuri të mahnitshme që tani e mbajë.
Më vie turp ta quaj këtë dashuri njerëzore
Dhe kam frikë nga Zoti ta quaj Hyjnore.
Era e aromës tënde, sikurse flladi i mëngjezit
Erdhi tek qetësia e kopshtit.
Më fryve jetë të re në mua
Jam bërë hija dhe rrezja jote e diellit.
Shpirti im thërret në ekstazë.
Çdo fije në qenien time ka rënë në dashuri me Ty.
Dhe e ke bërë të qartë për mua Tokën dhe Qiellin.
Shigjeta ime e dashurisë arriti cakun.
Dhe një një vend lutjesh zemra ime u bë.
Domethënia e Dashurisë
Të dyja, drita dhe hija janë valltarë të
dashurisë.
Dashuria nuk ka shkakë
Eshtë një astrologe e sekreteve të Zotit.
Dashuruesi dhe i Dashuri janë të pandarë
Dhe të përjetshëm.
Edhe pse dua ta përshkruaj dashurinë
Kur e përjetojë mbetem pa fjalë.
Edhe pse dua të shkruaj për dashurinë
Gjithnjë e gjej veten pa ndihmë,
Lapsi më thyhet,
Dhe letra më rreshqet andej
Tek ai vend i pashmangshëm
Ku dashuruesi, i dashuri dhe
Të dashurit janë një.
Çdo moment është bërë i lavdishëm
Nga drita e dashurisë.
Dashuruesit e privilegjuar
Hëna është bërë valltare
Tek ky festival i dashurisë.
Ky vallëzim i dritës
Ky bekim hyjnorë
Kjo dashuri hyjnore
Na thërret tek një botë e
Përtejme që vetëm
Dashuruesit mund ta shohin
Me sytë e tyre të zjarrtë nga pasioni.
Ata janë të zgjedhurit
Që janë nënshtruar
Njëherë ishin grimca të dritës
Tani janë dielli rrezatues.
E lanë prapa botën e lojrave mashtruese
Ata janë dashuruesit e privilegjuar
Që krijuan botë të re
Me sytë e tyre të zjarrtë
Nga pasioni.
I Mundur nga Dashuria
Qielli u ndriçua
Nga shkëlqimi i hënës
Me aq fuqi saqë u rrëzova
në tokë
Dashuria jote më ka bërë të
sigurtë
Se jam i gatshëm ta lë
Këtë jetë të botës
Dhe të dorëzohem
Tek Madhëria e Qenies
Tënde.
I Humbur Në Shkretëtirë
O dashurues,
Ku jeni duke shkuar
Kë po e kërkoni?
I Dashuri është këtu.
Jeton në lagjën tënde
Fytyra e sajë është e mbuluar
Ajo fshehet prapa perdeve
Dhe të thërret ty
Derisa ti e kërkon
dhe e humb vetë-veten në shkretëtirë.
Mos kërkoni të metat
Ka një kopshtë të lulëzuar
Në shtëpinë tënde.
Derisa ti kërkon xhingërima
Shtëpia e thesarit të pret
Në qenien tënde.
Nuk ka nevojë për vuajtje
Zoti është këtu.