Udha e zemrës

Përmallimi

Dimri bie në ne
që pranvera të sjell një lindje të re.

Qaj lotët!

Lejo përmallimin!

Mallëngjimi sjell dorëzimin

dhe nga thellë një dëshirë të bëhesh i Lirë

A nuk të thashë, “Mos u kënaq me

Trajtat e tokës;

Unë jam dizajneri I dhomës intime që

Të sjell kënaqësinë tënde.”

A nuk të thashë, “Unë jamë deti, dhe ti je një peshk

I vetëm.

Mos rri në tokë të thatë; Unë jamë deti yt

I dëlirë.”

A nuk të thashë, “Mos bie

Në kurthë, si një zogë I pandihmuar;

Unë jamë fuqia e fluturimit – këmbët dhe

Krahët e tu.”

A nuk të thashë, “ Ata do të zbrapsin dhe

Do të bëjnë të ftohtë;

Unë jam zjarri yt dhe dëshira e ngrohtë”

A nuk të thashë, “Ata do ti mbjellin kualitetet e

Tyre në ty

Derisa ti të harrosh se kualitetet më të mira janë këtu.”

A nuk të thashë, “ Ti nuk e din nga

Cili drejtim

Punët e tua janë renditur.”

Unë jamë Krijuesi përtej drejtimeve.

Në qoftë se drita është në zemrën tënde, gjej udhën për në shtëpi.

Në qoftë se je nga Zoti, njihe Mbështetësin tënd.

Shto nevojen

Shpirti i miut nuk është asgjë më shumë se një grimcues.
Miut i është dhënë një mendje 
në proporcion me nevojat e tij
sepse pa nevojë, i Gjithë-Fuqishmi
nuk i jep kujtë asgjë.
Nevoja, pra, është rrjeti për të gjitha gjërat që ekzistojnë:
Një person ka mjete në proporcion me nevojën e tij.
Prandaj, shpejt, shto nevojën tënde, o nevojtarë,
që deti e bollëkut
të ngre dallgë në butësi-dashurie.

Mathnawi II, 3279-80; 3292

Krahët e Dëshirave

Njerëzit janë hutuar nga objektet e dëshirave, 
dhe mandej pendohen nga epshet në të cilat 
e kanë zhytur vetë-veten,
sepse jane dhënë pas një fantomi
dhe janë larguar edhe më larg Realitetit 
se sa qe ishin më parë.

Dëshira jote për një iluzion është nje krah
me anë të të cilit kërkuesi mund të ngritet 
Tek Realiteti.

Kur je dhënë mbas një epshi , krahu yt 
bie;
Bëhesh I caluar dhe ajo fantazi të ikën.
Ruaje krahun dhe mos u jep pas këtyre epsheve,
në mënyrë qe krahu I dëshirës të të bart 
gjer në Parajsë.

Njerëzit imagjinojnë se po e kënaqin vetë-veten,
por në fakt po I thyejnë krahët e tyre 
për hir të një iluzioni.
Mathnavi III, 2133-38

Si e Ke Shpenzuar Jetën

Në Ditën e Ringjalljes Zoti do të pyet,

Gjatë kësaj kohe që të dhashë,

Cka ke prodhuar për Mua?

Me c’farë pune e ke arritur

Fundin e jetës tënde?

Për c’farë qëllimi buka

Dhe fuqia jote janë konsumuar?

Ku e ke shpenzuar shikimin në sytë e tu?

Ku I ke harxhuar të pesë shqisat?

Ti e ke shpenzuar, shikimin, dëgjimin,

Intelektin

Dhe substancat e dëlira hyjnore;

C’farë ke blerë nga toka?

Të kam dhuruar duar dhe këmbë si lopatë dhe shatë,

Për të prashitur dheun e punëve të mira;

Kur u bënë ato vetë ekzistente?

Mathnawi III, 2149-53

Esenca e të gjitha shkencave

Në qoftë se e njeh vlerën e cdo artikulli të 
mallrave,
por nuk e njeh vlerën e shpirtit tënd,
I tërë mundi mund të jetë I kotë.
Ti arrite të njohësh yjet fatëmir dhe
ata fatëkeq,
por për vete se di në
je me fatë apo pa fatë.
Kjo, kjo është esenca e të gjitha shkencave –
qe të kuptosh se kush do të jesh
kur Dita e Llogarisë të arrijë.

Nuk I kam krijuar xhindët dhe njeriun 
për asgjë tjetër vetëm që të më adhurojnë Mua. 51-56

Objektivi finalë I kesaj bote nuk është 
asgjë më shumë se adhurimi hyjnorë.
Edhe pse objektivi kryesorë I librit 
është njohuria të cilen e përmban
mund ta përdoresh edhe si jastëk që të pushosh në të;
të shërben edhe për atë punë, gjithashtu.
Por që të jetë jastëk, nuk ka qenë qëllimi I vërtetë.
Ne të vërtetë ishte destinuar për të mësuar,
dhe për njohuri
si dhe dobitë që burojnë nga këto.

Rrobat

Kur njëri është shumë i preokupuar me diçka,

Ai është i pavetëdijshëm për dhimbjen në atë moment.

E përmend këtë pandjeshmëri ndaj dhimbjes

Që ta dish se si

Trupi I përngjanë rrobave.

Shko kërkoje atë që ka veshur rrobat;

Mos e puthë një copë të rrobës.

 
Mathnawi III, 1610

Pse po e mjelë tjetrin